بازار امید

در نیمه اول سال ۸۳ بود که خیلیها با اوصافی که اون زمان از بورس شنیده میشد و روزنامه ها مینوشتند و اخبار میگفت و ... راغب به سرمایه گذاری تو بورسی شدند که لقب سودده ترین بورس دنیا رو به دنبال میکشید!...

یادمه تا آبان اون سال هم امیدواریها و بازار مثبت ادامه داشت... تو همون گیر و دار و همون حول و حوش بود که سازمان خصوصی سازی اومد و چند شرکتی رو عرضه کرد که یکیش همین هپکو بود و چه صفی داشت رو ۴۴۰ تومان...

حالا این شرکت و شرکتهای دیگه کم کم دارن راهی رو میرن که سالها پیش قرار بود ... و امید زمانی از دست رفته بازار با توجه به این معاملات عمده و این قیمتها طوری برمیگرده که حتی بهانه های هسته ای و ... هم باعث خراب شدن بازار نمیشه...

و با این امیدواری و جو مثبت دستیابی مجدد به عناوین آنچنانی برای بورس تهران دور از انتظار نیست... (متوسط بازده بورس تهران در سال ۸۲ برابر با ۲۲۰ درصد بود!...)

اینا رو نوشتم که این مطلب رو بگم :

اونچه که باعث فراز و فرودها و رشد وسقوط های آنچنانی شده و میشه فرای تحلیل های تکنیکی و بنیادی است که اون اقبال و نظر بازاره ... اقبال و نظر بازار به یک سهمه که باعث میشه با P/E های بالاتر از معمول همچنان میل به صعود داشته باشه...(و البته این اقبال هم بی دلیل نمیتونه باشه.)

پیرو صفهای خرید و فروش ساختگی نباشید و سعی کنید سهمهایی رو بیابید و انتخاب کنید که چنین خصلتهایی داشته باشن (معادن روی ۶۳۰ تومانی تیر ماه رو بیاد بیارید که صف فروش داشت!...) الان چنین سهمهایی کم نیستند...

موفق باشید